Gökyüzü Mavisi,Deniz Karası

Bir bayram daha geçti...Ya uyduruk bir sitenin aşağıda kalan logosu artık,ya da uzun bir zamandan sonra görülmüş dostların eski konumuna dönmüşlüğü şimdilerde bayram.

Sayılı hergün gibi geldi ve geçti...Kimileri bu süre zarfında üzüldü kimileri sevindi kim bilir belki ikisini ve daha nicesini yoğun halleriyle yaşayanlarda vardır.Nasıl yaşanmış olursa olsun;içimde bir burukluk var şimdi.Eminim hiç olmayanda bile derinlerde biryerlerde o burukluk saklı.Şayet mutlu geçirdiyse zamanı belki bir daha göremeyeceksin o kadar mutlu anı.Eğer birde hüzünlü geçtiyse ki zaten yapacak birşey yok,hüznü insanın içinden kazımak çoğu hallerde zamana bile nasip olmaz!

Dedim ya;yapacak birşey yok!Yalnızlığının,umutsuzluğunun,çaresizliğin ilacı yok!Ancak ve ancak belki hüzünlü bir şarkıda boğarsın hüznünü.Daha dibe dalarsın,karanlık başlar işte o zaman zaten gökyüzünün maviliğini göremediğinden o maviye ulaşmakta o kadar çekici gelmez.

Bütün bu duygular içinde insan;yanlızlığı ve umutsuzluğuyla iyi geçinebildiği sürece kurtulma şansını artırır.Umutsuzluğun içinde umut ışığını barındırdığını düşünerek,yalnız olduğunu düşündüğü ruhunun yanında daimi dostu olan yalnızlığı taşıdığını düşündükçe kurtulabilir.Kısacası insan denizin karanlığında kaybolurken bile yukarıda bir yerlerde mavinin olduğunu bildiği sürece yaşar.

Hayatını bunlar üzerine ne derece oturtabilirse insan,o zaman geçip giden bayramlar,unutulan dostluklar,aşklar,sevgiler,yaşanmak isteyipte yaşanılamayan zamanlar daha az acı verir. # ZaHiRi #