Geleceğin Anıları

Doktorun ofisinde sonuçları bekliyordu adam. Etrafa göz gezdirdi. Sıradan bir doktor odasıydı ve güneşin ışıkları süzülüyordu pencereden içeriye.

Ne yapıyorum burada diye düşündü, sevmemki ben doktora gitmeyi. Hep içimi karartır hastane odaları sonra elleriyle oynamaya başladı. Sıkıldığında hep ellerini incelerdi zaten. Sanki başka bir şey görmek istiyordu ellerinde. Yıllardır taşıdığı elleriydi işte sadece.

Biraz sonra doktor geldi elinde bir takım kağıtlarla. İlk önce anlamını bilmediği şeylerden bahsetti. Bildiği birkaç kelimeyi çıkarabiliyordu sözler arasından. Bu doktorlar da hep anlaşılmamak için konuşurlar herhalde diye düşündü. Sonra doktor,

- Almamız lazım beyefendi, dedi.

Adam şaşırdı

- Neyi alacaksınız doktor bey, dedi.

Gayet sakin bir şekilde

- Acılarınızı almamız lazım gerek, dedi.

Bir an durakladı adam. Uykusuzluk şikayetiyle gelmişti. Bir takım aletler bağlamışlardı vücuduna ve kalbini dinlemişlerdi. Sonra düşündü bir an, acaba kalbimden geçenleri mi dinledi doktor bey! Bu mümkün olamazdı.

- Anlayamadım doktor bey ne demek istediniz tam olarak.

- Acınızın kaynağını tam olarak tespit edemediğimizden hepsini almamız lazım dedi doktor.

- Peki ya anılarım onlara ne olacak, acılarım anılarımdan gelir dedi adam.

- Onlar da gidecek, üzgünüm dedi doktor.

Bir süre düşündü. Nasıl bu noktaya geldiğini anlamaya çalışıyordu. Geçmişini düşündü, yaşadıklarını. Onları unutmak istiyor muydu acaba. Bu acılardan, uykusuz geçen günlerinden kurtulmak istiyor muydu? Tekrar tekrar sordu kendine. Doktor tuhaf bir ifadeyle bakıyordu adama. Belki de anlayamıyordu neden tereddüt ettiğini adamın. Acılarından kurtulacaktı ya işte! Neden kararsız kalıyordu adam. Bir sessizlik sonrası, ayağa kalktı yürümeye başladı kapıya doğru.

- Durun daha randevu gününü kararlaştıracağız dedi doktor.

Suskunluk ve birşeyler söylemek arasında kararsız kaldı adam. Sonra,

- Acılarım anılarımdan gelir dedimya doktor bey. Ne yaptımsa, unutmak istesemde, kalsın bende bırakın oldukları yerde dursun. Almayın onları. Her anım başka bir anımı çağrıştırır bende.

Sonra usulca kapıyı kapatıp çıktı adam, geleceğe yeni anılar edinmek için…