Aslında sadece içimden geldiğinde yazıp gereksiz yazılarla bu sayfayı anlamsız kılmak istemezdim,ama yazmadığım zamanda içimde biriktirdiklerimi atamadığımdan başladım klavyeyi tuşlamaya:)

Uzun zamandır zihnimde kurduklarım vardı.Bunlar yine uzun zamandır yaşayamadığım kadar güzel günler yaşattı bana.Ama ne demişler her güzel şeyin bir sonu vardır.Neyse ben o kötü sona takılıp kendimi yine kötü ruh haline sokmak için yazmıyorum zira amacım rahatlamak o yüzden ben daha çok böyle bir durumdayken nasıl toparlayabildiğimden bahsedeceğim biraz.

Derler ya "kan kusup kızılcık şerbeti içtim";öncelikli olarak o kan kusma durumunu mümkün olduğunca kısa tutmak,mümkünse ilk zamandan itibaren belli etmemek gerek.Aksi takdirde herkes neyin var,ne derdin var gibi sorularla sürekli deşme yoluna gidecekler bu durum da işleri zorlaştıracaktır.

Kan kusmuyorum dedik ya;şimdi bunu başarabildiysek eğer biraz kişiliğimizde ufak oynamalar yapmak gerek.Eğer güzel olurda beğenirseniz bu kişiliği kalıcı hale getirebilirsiniz.Biraz ya olduğun gibi görün ya göründüğün gibi ol! felsefesinin ilk cümlesine ters düşsede ikinci yargıya bir anlamda paralel(yanlış yolda değilim yani).Kişiliğini mutlu bir hale sokmaktan bahsediyorum tabii kişiliği değiştirmek derken yoksa kalkında sadist ruhlu biri olup çıkın demiyorum

Bütün bunları bir süre devam ettirdikten sonra zamanında Allah vergisi ilaç yeteneğiyle yavaş yavaş normale dönülebilir.O zaman gerçek problemlerimize odaklanabilir birazda onlar yüzünden kan kusmaya devam ederiz ağız tadıyla.Şimdilik bu kadar.Bi rdahaki yazıda görüşmek dileğiyle.